بازار؛ گروه کشاورزی: نیاز به هوش مصنوعی در کشاورزی هرگز تا این حد حیاتی نبوده است. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰، جمعیت جهان به ۹.۷ میلیارد نفر برسد، به این معنی که تولید مواد غذایی برای تأمین تقاضا باید حداقل ۷۰ درصد افزایش یابد. با این حال، این رشد با چالش پایداری محیط زیست همراه است. با توجه به تغییرات اقلیمی که باعث الگوهای آب و هوایی غیرقابل پیش بینی، دسترسی محدود به آب و افزایش هزینه های نهاده‌ها می شود، روش های سنتی کشاورزی به تنهایی نمی توانند تقاضای فزاینده برای غذا را برآورده کنند.
در سال ۲۰۲۴ ارزش بازار جهانی هوش مصنوعی در کشاورزی ۴.۷ میلیارد دلار ارزیابی شد و تخمین زده می شود که بین سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۴، نرخ رشد مرکب سالانه ۲۶.۳ درصد را ثبت کند
داده های آماری منتشر شده نشان می دهد: در سال ۲۰۲۴ ارزش بازار جهانی هوش مصنوعی در کشاورزی ۴.۷ میلیارد دلار ارزیابی شد و تخمین زده می شود که بین سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۴، نرخ رشد مرکب سالانه ۲۶.۳ درصد را ثبت کند.
این در حالی است که کشاورزان با استفاده از ابزارهای کشاورزی هوش مصنوعی، سلامت محصول را رصد کرده و مدیریت مزرعه را روی تبلت در یک محیط کنترل‌شده بهینه می کنند. اینجاست که هوش مصنوعی در کشاورزی وارد عمل می‌شود. هوش مصنوعی با استفاده از داده‌ها، یادگیری ماشینی و اتوماسیون، راه حلی برای این چالش‌ها ارائه می‌دهد.
تراکتورها و دروگرهای خودران؛ انقلابی در کار میدانی
از جمله این فناوری های برتر کشاورزی مبتنی بر هوش مصنوعی که قرار است آینده کشاورزی را شکل دهند می توان به «تراکتورها و دروگرهای خودران» اشاره کرد. در حقیقت تراکتورها و ماشین‌های برداشت خودکار که با هوش مصنوعی کار می کنند، نحوه عملکرد مزارع بزرگ را متحول می کنند. این سیستم های خودکار از الگوریتم‌های هوش مصنوعی، فناوری GPS و حسگرها برای انجام کارهایی مانند کاشت، کوددهی و برداشت به صورت خودکار استفاده می کنند.
به این ترتیب با خودکارسازی وظایف روزمره، ماشین‌آلات کشاورزی خودران نیاز به نیروی کار دستی را کاهش می‌دهند، هزینه‌های نیروی کار را کاهش می‌دهند و بهره‌وری را افزایش می‌دهند. راهکارهای هوش مصنوعی مانند سیستم هدایت خودکار FJD AT۲ به بهبود دقت و کارایی تراکتورها و برداشت‌کنندگان کمک می کنند و به کشاورزان این امکان را می‌دهند که سریع‌تر و با دقت بیشتری کار کنند.
بهینه سازی مصرف آب با بهره گیری از سیستم های آبیاری مبتنی بر هوش مصنوعی
در مناطقی که آب منبع کمیابی است، سیستم های آبیاری مبتنی بر هوش مصنوعی برای کشاورزی پایدار حیاتی هستند. با ادغام داده های بلادرنگ از پیش بینی‌های آب و هوا، حسگرهای رطوبت خاک و نیازهای محصول، سیستم های مبتنی بر هوش مصنوعی به طور خودکار برنامه های آبیاری را تنظیم می کنند و اطمینان حاصل می کنند که محصولات مقدار بهینه آب را دریافت می کنند.
برای مثال، سیستم های آبیاری مبتنی بر هوش مصنوعی نه تنها از هدر رفتن آب جلوگیری می کنند، بلکه با تضمین آبرسانی مداوم، سلامت محصول را نیز بهبود می بخشند. نشان داده شده است که فناوری های هوش مصنوعی مصرف آب در کشاورزی را تا ۳۰ درصد کاهش می دهند و به طور قابل توجهی به تلاش‌های صرفه جویی در مصرف آب کمک می کنند.
استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص بیماری ها و آفات محصولات کشاورزی
به گفته کارشناسان، کشاورزی مبتنی بر هوش مصنوعی نقش حیاتی در مدیریت بیماری‌ها و آفات ایفا می‌کند. سیستم های مبتنی بر هوش مصنوعی از فناوری تصویربرداری، پهپادها و حسگرها برای تشخیص زودهنگام بیماری ها و آفات استفاده می کنند و به کشاورزان کمک می کنند تا قبل از شیوع مشکل، اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند.
الگوریتم‌های هوش مصنوعی، داده ها را از منابع مختلف مانند تصاویر بصری، داده های ماهواره ای و فیلم‌های پهپاد، تجزیه و تحلیل می کنند تا آفات و بیماری‌ها را در زمان واقعی شناسایی کنند. تشخیص زودهنگام می تواند از آسیب گسترده به محصولات کشاورزی جلوگیری کند، استفاده از آفت‌کش ها را کاهش دهد و تأثیر زیست محیطی کاربردهای شیمیایی را به حداقل برساند.
نظارت پهپادی مبتنی بر هوش مصنوعی در راستای تایید سلامت خاک و محصولات کشاورزی
از سوی دیگر کارشناسان معتقدند: پهپادهای مجهز به هوش مصنوعی و فناوری های تصویربرداری با وضوح بالا، روشی کارآمد برای نظارت بر مزارع به کشاورزان ارائه می دهند. پهپادهای مبتنی بر هوش مصنوعی، داده های بلادرنگ در مورد سلامت محصول، شرایط خاک و سطح آبیاری ارائه می دهند. این پهپادها می توانند بر فراز مناطق وسیعی از زمین های کشاورزی پرواز کنند و تصاویر و ویدیوها را برای تجزیه و تحلیل ضبط کنند. در واقع با ادغام هوش مصنوعی با فناوری پهپاد، کشاورزان می‌توانند بازخورد فوری در مورد شرایط مزرعه دریافت کنند و به آنها امکان می دهد قبل از تشدید مشکلات احتمالی، آنها را برطرف کنند. این داده‌های بلادرنگ، کشاورزان را قادر می سازد تا تصمیمات سریع تر و آگاهانه تری بگیرند که منجر به بازده بیشتر و مدیریت بهتر منابع می‌شود.
حفاظت از منابع طبیعی با کمک هوش مصنوعی
یکی از موضوعات قابل تامل این است که هوش مصنوعی نقش کلیدی در نظارت بر محیط زیست ایفا می کند و به کشاورزان در ارزیابی و مدیریت تأثیرات زیست محیطی مزرعه خود کمک می‌کند. به ویژه اینکه سیستم های هوش مصنوعی می توانند عواملی مانند تخریب خاک، کیفیت آب و آلودگی هوا را اندازه گیری کنند و اطلاعات لازم را برای تصمیم گیری‌های پایدارتر در اختیار کشاورزان قرار دهند. به عبارت دیگر با کمک هوش مصنوعی، کشاورزان می توانند سلامت منابع طبیعی زمین خود را رصد کرده و برای حفظ آنها گام بردارند. نظارت بر محیط زیست با استفاده از هوش مصنوعی به کشاورزان کمک می‌کند تا اثرات تغییرات اقلیمی را کاهش داده و از پایداری طولانی مدت مزرعه خود محافظت کنند.
نظارت بر دام‌ها با هوش مصنوعی
نکته قابل تامل اینکه هوش مصنوعی فقط برای مدیریت محصولات کشاورزی نیست؛ بلکه دامداری را نیز متحول می‌کند. سیستم های نظارت بر دام با هوش مصنوعی از حسگرها و دوربین ها برای ردیابی سلامت حیوانات، نظارت بر عادات تغذیه و تشخیص علائم اولیه بیماری استفاده می کنند. سیستم های هوش مصنوعی با نظارت بر حیوانات به صورت بلادرنگ، به کشاورزان کمک می کنند تا استراتژی‌های تغذیه را بهینه کنند، ضایعات را کاهش دهند و سلامت کلی دام‌های خود را بهبود بخشند. این امر سلامت حیوانات و سودآوری بیشتر عملیات را تضمین می‌کند.
کارشناسان می گویند: در بهره گیری از هوش مصنوعی یکی از موضوعات مهم انتخاب فناوری مناسب است چرا که انتخاب فناوری مناسب کشاورزی مبتنی بر هوش مصنوعی به عوامل مختلفی از جمله اندازه و نوع مزرعه بستگی دارد؛ به طوری که مزارع بزرگتر ممکن است از ماشین آلات خودران و نظارت بر محصول با هوش مصنوعی بهره مند شوند، در حالی که مزارع کوچکتر ممکن است بخواهند با سیستم های آبیاری هوش مصنوعی ساده تر یا ابزارهای مدیریت مزرعه شروع کنند.
از سوی دیگر اگرچه هوش مصنوعی می‌تواند یک سرمایه گذاری باشد، اما بازگشت سرمایه (ROI) آن می‌تواند از نظر کاهش هزینه‌ها و افزایش بازده قابل توجه باشد بنابراین باید فناوری متناسب با بودجه مهیا به کار گرفته شود. این در حالی است که برخی از راه‌حل‌های هوش مصنوعی به حجم زیادی از داده‌ها نیاز دارند. و لذا «زیرساخت داده ها» از دیگر مواردی است که در انتخاب فناوری باید از سوی کشاورزان مد نظر قرار بگیرد.
